چطور بیماری اتیسم را تشخیص دهیم؟

تشخیص

برای تشخیص اختلال طیف اتیسم ملاک های تشخیصی وجود دارد.
کمبودهای مداوم در ارتباطات اجتماعی و تعامل اجتماعی در موقعیت های متعدد
به صورتی که توسط موارد زیر در حال حاضر یا بنا بر سابقه آشکار می‌شود:

کمبودهایی در رابطه متقابل اجتماعی-هیجانی که
مثلا از نزدیکی اجتماعی ناهنجار و ناتوانی در گفتگوی متقابل عادی تا کاهش تقسیم نکردن تمایلات، هیجانات، عاطفه؛
تا ناتوانی در تعامل های اجتماعی یا پاسخ دادن به آنها گسترش دارند.

در بیماران اتیسم، کمبودهایی در رفتارهای ارتباطی غیر کلامی که مورد استفاده قرار می گیرند،
ناهنجاری‌هایی در تماس چشمی و زبان بدن یا کمبودهای در درک کردن ایما و اشاره، و به کار بردن آنها، فقدان کامل جلوه صورت

کمبود در برقرار کردن، حفظ کردن و درک روابط،
برای مثال از مشکلات تنظیم کردن رفتار برای مناسب بودن با موقعیت‌های اجتماعی مختلف،
مشکلاتی در تقسیم کردن بازی خیالی یا دوست یابی و فقدان علاقه به همسالان

اما شدت و اختلالات ارتباطی اجتماعی و الگوهای رفتار محدود، مکرر استوار است.

فعالیت های محدود و تکراری، جنبش های حرکتی، استفاده از اشیا یا گفتار قالبی یا تکراری،
به صف کردن اسباب بازی ها، تکرار گویی، عبارتهای شخصی نامتعارف، اصرار و یکنواختی،
انعطاف ناپذیر بودن و چسبیدن به روال های عادی، الگوهای رفتاری کلامی یا غیر کلامی تشریفاتی؛
مثلاً ناراحتی شدید از تغییرات جزئی، مشکلاتی در رابطه با نقل و انتقالات، تشریفات خوشامدگویی،
نیاز به رفتن از مسیر یکسان یا هرروز غذای یکسان خوردن یا دلمشغولی به اشیای غیر عادی،
واکنش پذیری زیاد یا کم به جنبه های حسی محیطی مثل دمای هوا، پاسخ نامطلوب به صداها،
بی تفاوتی آشکار به درد، بوییدن یا لمس کردن بیش از حد اشیا، تمایل و شیفتگی دیداری به نور و یا حرکت.

اختلال اتیسم از چه زمانی قابل تشخیص است؟

سن و الگوی شروع باید برای اختلال طیف اوتیسم مورد توجه قرار گیرد.
معمولا نشانه ها در طول سال دوم زندگی یعنی ۱۲ تا ۲۴ ماهگی تشخیص داده می شوند،
اما اگر تاخیرهای رشد شدید باشند، می توانند زودتر از ۱۲ ماهگی دیده شوند
یا اگر نشانه ها خفیف تر باشد کمتر از ۲۴ ماهگی مورد توجه قرار می‌گیرند.

الگویی که شروع اتیسم را توصیف می کند اطلاعات مربوط به تأخیر های رشد اولیه یا هرگونه فقدان مهارت اجتماعی یا زبان را شامل می‌شود.
نشانه ها باید در اوایل دوره وجود داشته باشند، اما ممکن است تا وقتی ضروریات اجتماعی از توانایی های محدود فراتر نباشند،
به طور کامل آشکار نشوند یا امکان دارد راهبردهای آموخته شده در سنین بالاتر، آنها را پوشانده باشند.
نشانه ها اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد کنونی اجتماعی، شغلی و زمینه‌های مهم دیگر عملکرد ایجاد میکند.
ناتوانی عقلانی و اختلال طیف اتیسم اغلب با هم روی می دهند.

برای افراد مبتلا به تشخیص جاافتاده اختلال اوتیستیک، اختلال آسپرگر،
یا اختلال رشد فراگیر که به گونه دیگری مشخص نشده، باید تشخیص اختلال طیف اتیسم داده شود.
افرادی که کمبود های محسوسی در ارتباطات اجتماعی دارند،
اما نشانه‌های آن ها به گونه دیگری ملاک‌های اختلال طیف اوتیسم را برآورده نمی‌کنند،
باید برای اختلال ارتباط اجتماعی ارزیابی شوند.

جاافتاده ترین عوامل تشخیص برای پیامد خاص در طیف اوتیسم،
وجود یا عدم وجود ناتوانی عقلانی مربوط به اختلال در زبان
(مثلاً زبان کارکردی در ۵ سالگی علامت پیش آگهی خوبی است) و مشکلات سلامت روانی دیگر است.
صرع به عنوان تشخیص همزمان با ناتوانی عقلانی بیشتر و توانایی کلامی کمتر ارتباط دارد.

چه عواملی ممکن است سبب اختلال طیف اتیسم شود؟

انواع عوامل خطر محیطی غیر اختصاصی مانند سن بالای مادر، وزن کم به هنگام تولد یا مواجهه جنینی والپروات
می تواند در خطر اختلال طیف اوتیسم دخالت داشته باشند.
موارد ژنتیکی یا فیزیولوژیکی بیان میکند که برآوردهای تبادل پذیری برای اختلال بر اساس میزان همگامی دوقلوی بین ۳۷% تا بالاتر از ۹۰ درصد است.
با این حال، حتی در صورتی که اختلال طیف اوتیسم با جهش ژنتیکی شناخته شده ارتباط داشته باشد، به نظر نمی‌رسد که کاملاً تاثیرگذار باشد.
به نظر می رسد میزان خطر برای باقی موارد، چندژنی باشد که شاید صدها منبع ژنتیکی داشته باشند.

موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ چنین اظهار می‌کند که در هنجارهای مخصوص تعامل اجتماعی، ارتباط غیر کلامی و روابط، تفاوت فرهنگی وجود دارد.
اما افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بر خلاف هنجار های مخصوص موقعیت فرهنگیشان به طور چشمگیری معیوب هستند.
عوامل فرهنگی-اجتماعی و اقتصادی می‌توانند بر سن به هنگام تشخیص تاثیر بگذارند.
مثلاً در ایالت متحده ممکن است اختلال طیف اوتیسم در کودکان آفریقایی تبار دیر تشخیص داده شود یا اصلاً تشخیص داده نشود.

اختلال طیف اوتیسم در پسرها ۴ برابر بیشتر از دخترها تشخیص داده می‌شود.
دخترها احتمال بیشتری ناتوانی عقلانی همراه نشان می دهند،
یعنی دختر های بدون اختلالات عقلانی همراه یا تاخیرهای زبان،
شاید به دلیل جلوه ملایم تر مشکلات اجتماعی و ارتباط، ممکن است بدون تشخیص بمانند.