ناتوان کننده ترین اختلال اضطرابی کدام است؟
اضطراب اجتماعی یک اختلال بسیار ناتوان‌کننده است
که می‌تواند بسیاری از جنبه های زندگی فرد را مختل کند و کیفیت زندگی فرد را تا حد بسیاری کاهش دهد.
ویژگی اصلی هراس اجتماعی ترس آشکار و مستمر از موقعیت‌های اجتماعی است که می تواند موجب شرمندگی فرد شود.
به این صورت که قرار گرفتن در معرض موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی تقریباً همیشه بلافاصله به بروز واکنش اضطراب منجر می‌شود.
برخی از مبتلایان ممکن است هفته‌ها از خانه خارج نشوند و یا بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی
مانند موقعیت های شغلی، تحصیلی خود صرف‌نظر کنند.
اضطراب اجتماعی می‌تواند از نوع خاص مثل سخنرانی در جمع یا از نوع فراگیر باشد.
اضطراب اجتماعی فراگیر عموماً نگرانی شدید، مزمن و یا پایدار است
که فرد از قضاوت دیگران در مورد ظاهر یا رفتارش و یا خجالت کشیدن و تحقیر شدن در جمع و در حضور دیگران دارد.
غلبه کردن براین ترس برای آنان بسیار سخت است.
در حالی که فرد مبتلا معمولاً به غیرمنطقی بودن و یا در زیاده روی در این احساس ترس ونگرانی آگاه می باشد،
ولی غلبه کردن براین ترس برای آنان بسیار سخت است.
در حدود ۳ تا ۱۳ درصد مردم دچار این اختلال هستند و این اختلال در زنان بیشتر از مردان است.
این اختلال احتمال اعتیاد به موادمخدر، استفاده از داروهای روانگردان و تداخلات خطرناک دارویی را افزایش می‌دهد
و با توجه به اینکه ۸ درصد از افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از مواد مخدر استفاده میکنند.
نوجوانان و بزرگسالان دچار این اختلال، متوجه هستند که ترسشان مفرط و یا غیرمنطقی است
ولی این امر ممکن است در مورد کودکان صادق نباشد.
آنها ممکن است به دلیل نگرانی در مورد اینکه دیگران متوجه لرزش دست‌ها یا صدایشان خواهند شد، از صحبت در جمع بترسند
یا ممکن است در زمان گفتگو با دیگران به دلیل ترس از آشکار شدن توانایی بیانی ضعیف‌شان اضطراب شدیدی را احساس کنند
و همچنین احتمال دارد که در موقع غذا خوردن و نوشیدن در جمع به دلیل ترس از تحقیر شدن به خاطر مشاهده لرزش دست‌ها از جانب دیگران اجتناب کنند.
افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی تقریباً همیشه نشانه‌های اضطراب
(تپش قلب، رعشه، تعریق، ناراحتی معدی–روده‌ای، اسهال، تنش عضلانی و سرخ شدن) را در موقعیت‌های اجتماعی احساس کنند.
اضطراب انتظار، پیش‌بینی واضح اضطراب اجتماعی می‌باشد و در روابط اجتماعی مشکلات بسیاری را ایجاد می‌کند.
ویژگی های بارز افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی
حساسیت مفرط به انتقاد، ارزیابی منفی یا طرد شدن، اشکال در ابراز خود، عزت نفس پایین یا احساس حقارت،
افراد دارای اضطراب اجتماعی اغلب از ارزیابی غیرمستقیم از جانب دیگران، مانند اجرای یک آزمون می ترسند.
آنها ممکن است مهارتهای اجتماعی ضعیف (مانند تماس چشمی ضعیف) یا نشانه‌های قابل مشاهده اضطراب داشته باشند.
افراد دچار اضطراب اجتماعی اغلب در مدرسه در اثر اضطراب امتحان یا اجتناب از حضور در کلاس پیشرفت نشان نمی دهند.
آنها به دلیل اضطراب یا اجتناب از صحبت کردن در گروه ها، در ملأعام یا با مراجع قدرت و همکاران ممکن است در کارشان پیشرفت نکنند.
این اشخاص اغلب در شبکه های حمایت اجتماعی اندکی دارند و کمتر ازدواج می کنند.
در مورد شدیدتر ممکن است از مدرسه اخراج شوند،
بیکار بمانند و به دلیل اشکال در انجام مصاحبه استخدامی در جستجوی کار برنیایند،
دوستانی نداشته باشند یا به روابط ناپایدار دل ببندند،
از قرار ملاقات عاشقانه کاملا اجتناب میکنند، یا به زندگی با والدین خود ادامه دهند.
علاوه بر این، اضطراب اجتماعی ممکن است با اندیشهپردازی خودکشی‌گرایانه ارتباط داشته باشد.
اضطراب اجتماعی چه زمانی بروز پیدا می کند؟
شروع اضطراب اجتماعی به طور معمول در اواسط دوران نوجوانی می باشد.
شروع اختلال ممکن است به طور ناگهانی و دنبال یک تجربه تنش زا یا تحقیرکننده، یا احتمال دارد، تدریجی باشد.
سیر اضطراب اجتماعی اغلب پیوسته یا مداوم است.
طول مدت آن در اغلب موارد برای تمام عمر است،
ولی ممکن است که شدت این اختلال در بزرگسالی کاهش یابد یا رو به ضعف گذارد.
احتمال دارد شدت اختلال با توجه به محرک های تنش زا زندگی تغییر کند.
برای مثال، اضطراب اجتماعی فردی که از قرار ملاقات عشقی می ترسد با ازدواج کردن ممکن است تضغیف یابد و پس از مرگ همسر دوباره ظاهر شود.
